سرویس جدید ۱۵ ماه بعد در نمایشگاه رایانه ۱۹۹۴ سبیت (CeBIT) در هانوفر، به صورت تجاری راه اندازی شد. هزینه آن از نظر استاندارد امروزی اندک و ۳۹ پفنینگ بود اما با معرفی یورو، قیمت هر اس‌ام‌اس، ۱۹ سنت شد. البته فراهم کنندگان خدمات برای جلب مشتری، قیمت‌ها را پایین برده و پنج تا شش سنت پیشنهاد کردند.
خدمات پیامکی به سرعت به منبع بزرگ درآمدزایی برای صنعت مخابرات تبدیل شد و در سال ۱۹۹۸ شمار پیامهای ارسال شده در آلمان از مرز یک میلیارد گذشت و در سال ۲۰۱۲ به ۶۰ میلیارد پیامک رسید. رونق پیامک، سود کلانی به جیب فراهم کنندگان خدمات مخابراتی سرازیر کرد و شیوه ارتباط جوانان را متحول ساخت. به دلیل محدودیت کاراکتر پیامک، اقتصاد زبانی جدیدی ایجاد شد که بسیاری از آنها به عنوان زبان خاص در شبکه های اجتماعی باقی مانده‌اند.
نوشتن پیامک در روزهای نخست عمر این سرویس در مقایسه با قابلیتهایی که تلفنهای هوشمند امروزی دارند، بسیار دشوار بود چرا که گوشی‌ها صفحه کلید کامل حروف را نداشتند.
پیامک با ظهور خدمات پیام رسانی اینترنتی که رایگان هستند، دیگر درآمدهای میلیاردی برای اپراتورها ندارد و اپلیکیشن‌های پیام‌رسان مانند واتس‌اپ، تلگرام، وایبر یا وایبر با رمزنگاری، از پیامهای کاربران حمایت می‌کنند.
این روزها همه مردم از پیامک برای ارتباطات خصوصی یا کاری استفاده نمی‌کنند. با این حال، همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد. استفاده از پیامک در اپلیکیشنهایی مانند خدمات بانکی آنلاین، از این خدمات پشتیبانی کرده است.
بر اساس گزارش وب سایت استار، اپراتورهای شبکه اکنون آرسی‌اس (خدمات ارتباطی غنی) را به عنوان جانشین اس‌ام‌اس عرضه می‌کنند که قابلیت رمزنگاری دارد اما این سرویس نتوانسته است چندان در سطح‌بین المللی فراگیر شود زیرا آرسی‌اس تنها در پلتفرم اندروید گوگل حمایت می‌شود و اپل در آیفون سرویس iMessage را به عنوان جانشین اس‌ام‌اس معرفی کرده که با آرسی‌اس سازگار نیست.
سابقه پیامک در ایران
استفاده از خدمات پیام کوتاه در ایران برای نخستین بار در سال ۱۳۸۱ مورد بهره‌برداری قرار گرفت. از این سال به بعد استفاده از پیام کوتاه به تدریج در بین کاربران ایرانی تلفن همراه فراگیر شد.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۸۶، واژه پیامک را به عنوان جایگزین اس‌ام‌اس برگزید.
