اینکه دقیقاً چرا این اتفاق می افتد، با گروه خونی، ژن ها و عرق بدن به عنوان محرک های مختلف پشه ها مورد بحث قرار گرفته است. با این حال، یافته های تحقیقات جدید نشان می دهد که ترکیب اسیدی پوست می تواند عامل تعیین کننده باشد.به گفته پژوهشگران، بوی پوست انسان با ترکیبی از ترکیبات آلی تعیین می شود. این ترکیب یک دستور العمل دقیق است که هنوز به طور قطعی شناخته نشده و همچنین نمی دانیم که چگونه می تواند در طول زمان تغییر کند. بیشتر مردم با بوی بدن در برخی اندام ها مانند زیر بغل آشنا هستند، اما بوی کمتر واضح در نواحی دیگر بدن ما که بیشتر مستعد نیش حشرات هستند، چطور؟
برای یافتن این موضوع، محققان نمونه های بوی پوست افرادی را که دائماً توسط پشه ها گزیده می شدند، جمع آوری کرده و سپس همین کار را برای گروهی از افراد خوش شانس که به ندرت توسط پشه گزیده می شدند تکرار کردند تا بتوانند بوی افرادی را که برای پشه ها جذاب یا غیرجذاب بودند با هم مقایسه کنند.
نتایج این تحقیقات نشان داد: جذابیت یک فرد برای پشه ها برای ماه ها ادامه داشته و با فراوانی اسیدهای کربوکسیلیک که گروهی از اسیدهای آلی حاوی یک گروه کربوکسیل هستند، مرتبط بود.
پژوهشگران در ادامه توضیح دادند: پوست های بسیار جذاب برای پشه ها سطوح بسیار بالاتری از سه اسید کربوکسیلیک شامل اسیدهای پنتا دکانوئیک، هپتادکانوئیک و غیرآدکانوئیک و همچنین ۱۰ ترکیب ناشناس را در همین کلاس شیمیایی تولید می کنند. ترکیب خاص این اسیدهای کربوکسیلیک و سایر اسیدهای کربوکسیلیک بین افراد مختلف با جذابیت های بالا برای پشه ها متفاوت است. بنابراین، ممکن است بیش از یک دلیل وجود داشته باشد که یک فرد برای پشه ها بسیار جذاب باشد.
نتایج تحقیقات همچنین نشان داد: در حالی که ویژگی های مطلوبی از نظر اسید کربوکسیلیک برای جذب پشه وجود داشت، به نظر نمی رسید الگویی از ترکیبات بوی پوست انسان در گروه غیر جذاب برای پشه ها وجود داشته باشد.
این یافته نشان می دهد: یک فرد می تواند مواد جذب پشه داشته باشد که خطر گزش را افزایش می دهد، اما به نظر نمی رسد که هیچ ماده دافع پشه ای وجود نداشته باشد که بتواند به دور نگه داشتن فرد از نیش پشه کمک کند.
پژوهشگران مطالعه خاطشان می کنند:هنوز شواهد کافی برای مشخص کردن فراوانی اسید کربوکسیلیک به عنوان عاملی در جذابیت ما برای پشهها وجود ندارد. تنها راه برای انجام این کار حذف کربوکسیلیک اسیدها از پوست فردی است که برای پشه ها جذاب است که به گفته محققان متأسفانه، این اتفاق از نظر فنی امکان پذیر نیست.
پژوهشگران در پایان اضافه می کنند:پشه های ناقل بیماری پیامدهای مهمی برای سلامت عمومی دارند، زیرا تخمین زده می شود که در مناطق بومی بیماری، بخش کوچکی از انسان ها بیشتر مورد هدف قرار گرفته و این افراد به عنوان مخزن پاتوژن ها عمل می کنند. درک اینکه چه چیزی یک فرد را برای یک پشه به گزینه ای جذاب تبدیل می کند، راه کارهایی را برای طراحی منطقی مداخلات در جهت مبارزه با گسترش پاتوژن های منتقله از پشه پیشنهاد می کند. شرح کامل این مطالعات و نتایج آن در آخرین شماره مجله تخصصی Cell منتشر شده است.
